Jest moc! Ponad 1000 chórzystów śpiewa Alleluja Haendla

       Wielkanoc bez Haendla i jego "Mesjasza"? Nie da się. 

Nagranie tysiąca chórzystów

Jaka szkoda

      Bard, poeta, kompozytor, felietonista. W zasadzie z wykształcenia także aktor. Pięknie pisał, pięknie grał i pięknie śpiewał. Piękny człowiek. Moja znajomość z piosenką poetycką zaczęła się od słuchania Leszka Długosza. Był kwintesencją scenicznej elegancji. W poetyckiej twórczości zaś łączył piękno słowa z humanistyczną refleksją. Jako wykonawca szczególnie lubił teksty Stanisława Balińskiego, jak ta poniższa refleksja o przemijaniu. Piosenka pożegnalna - wczoraj Leszek Długosz zmarł w wieku 82 lat. 

W niedzielne letnie popołudnie
Gdy kulę smutku toczy demon
Nad rzeką w kwiaty oprawioną
Pod niebem bladym jak anemon
Siedzieli rzędem staruszkowie
Pochyłe panie i panowie
Ubrani jasno mile schludnie
I patrząc w wodę jak zanika
- fala za falą, świat za światem,
Pili herbatę za herbatą

Jaka szkoda, jaka szkoda, jaka szkoda
Że dni nasze, dni wiosenne nawet we śnie
Przepłynęły beznamiętnie
Bezszelestnie jak ta woda
Jaka szkoda, jaka szkoda, jaka szkoda

Poczem ta gwiazda kwitnąca
I tak cię nie uśpi, nie uśpi,
A woda odpływająca i tak cię minie
Przepłynie
Zatrzymasz się kiedyś bez tchu
Po tamtej już stronie snu
I będziesz wołał z daleka
Jak ja dziś wołam do snu
- Poczekaj, poczekaj, czy słyszysz, poczekaj...

Jaka szkoda, jaka szkoda, jaka szkoda
Że dni nasze, dni wiosenne nawet we śnie
Przepłynęły beznamiętnie
Bezszelestnie jak ta woda
Jaka szkoda, jaka szkoda, jaka szkoda

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,stanislaw_bali_ski,jaka_szkoda.html

Psalm stojących w kolejce - zmarł Ernest Bryll

 Był autorem jednego z najsłynniejszych songów czasów Solidarności  z głosem Krystyny Prońko.

Zabawy ze sztuczną inteligencją

     Jak pisałam wcześniej, moje rozmowy ze sztuczną inteligencją na razie nie doprowadziły do niezwykłych odkryć. Mało tego, przyłapałam ją na zmyślaniu i przeinaczaniu faktów. Wyciąganie wniosków nadal pozostaje domeną człowieka. Pozycja filozofów wydaje się niezagrożona, o ile w ogóle filozofów ktokolwiek czyta i słucha. Większość głosów krytycznych jednak zwraca uwagę na zagrożenie dla przedstawicieli niektórych zawodów. Mówił o tym w kontekście zawodu rysownika m. in. Marcin Wicha na spotkaniu z czytelnikami podczas Festiwalu Stolica Języka Polskiego w Szczebrzeszynie. Niemniej przecież wielu rysowników, malarzy od dawna korzysta z dobrodziejstw technologii komputerowej, a teraz dodatkowo wzmocnionej umiejętnościami algorytmów sztucznej inteligencji. Postanowiłam spróbować wejść we współpracę z kreatorem graficznym Binga. Ja piszę, o co mi chodzi, a on rysuje. Rysuje zdecydowanie za dużo i nie do końca rozumie polskie wersje nazwisk. Wychodzi zabawne połączenie realizmu z groteską. 

operowe plany wyjazdowe

może i tu pojadę

busik pełen poważnych person

busik koncertowy

skrzypce w roli głównej

zasłuchana

teatr mimów

moja poranna kawa

dama w kapeluszu

Nie do końca jestem zadowolona ze współpracy z Bing AI. Mówimy trochę innymi językami. Nie wiem tylko, kto tutaj musi się podszkolić. Podejrzewam, że mój Designer na Bing AI - asystent artystyczny - nie rozumie pewnych terminów z dziedziny plastycznej, np. nie potrafię go nauczyć, co to znaczy styl Line Art. A Wam jak się podoba? 

O wyższości muzyki nad filmem

      Kontynuuję temat muzyki filmowej. Tym razem serial z połowy lat dziewięćdziesiątych. Specjalnie czekałam na czołówkę, żeby posłuchać muzyki. Serial miał mocne wejście w pierwszym sezonie jako film prawniczy, pokazujący etapy pracy wziętej kancelarii prawniczej w przygotowaniu do procesu.  O ile dobrze pamiętam,  to w tym filmie poznałam jako aktora Stanleya Tucciego, którego później widziałam jeszcze w kilku innych produkcjach. Główną postać charyzmatycznego obrońcy i szefa kancelarii kreował jednak zupełnie ktoś inny, Daniel Benzali, który - powiedzmy szczerze - urodą nie grzeszy. Nie jest w typie amanta, czarującego wdziękiem. Toteż postać, którą grał, musiał wyposażyć w inne zalety: stanowczość, wiedzę, kompetencje, profesjonalizm, sprawność w zarządzaniu ludźmi. Przykuwał uwagę bez wątpienia. Postać adwokata Teda Hoffmana i muzyka Mike`a Posta to dwa aspekty tego filmu, które najmocniej utkwiły mi w pamięci. 

Zagadka, a właściwie pytanie do Gordyjki: czy to także znasz?