Muzyka z kruchty

           Wakacyjne znaleziska bywają zaskakujące.  Sanktuarium Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie z muzyką ma wiele wspólnego, od lat odbywają się tutaj wakacyjne koncerty organowe. Barokowy kościół ufundowany przez królową Marysieńkę, czyli Marię Kazimierę, żonę Jana III Sobieskiego, ma w ołtarzu jeden z najpiękniejszych wizerunków Najświętszej Maryi Panny, o czym pisałam przy okazji przedstawienia postaci księdza Sochana, wielkiego admiratora cudownego obrazu. Trzydziestotrzygłosowe organy służą zaś co roku wykonawcom z różnych krajów do prezentowania się podczas corocznego festiwalu. Tymczasem niespodziewanie nie z organów usłyszałam muzykę podczas ostatniej wizyty, lecz na stoliku pod boczną ścianą w kruchcie leżały płyty. Na obwolucie brak ceny, a obok skarbonka na datki co łaska.  Wrzuciłam więc i tak oto wzbogaciłam się o filmową ścieżkę dźwiękową skomponowaną przez Roberta Jansona do filmu "Dwie korony".

         Od wielu lat funkcjonuję niemal całkowicie poza światem współczesnego filmu, jego nowinek, premier, festiwali. Owszem, obiło mi się o uszy, że taki film, którego bohaterem jest Maksymilian Maria Kolbe, powstał jako zbeletryzowany dokument o jego życiu. Kojarzę nawet odtwórcę głównej postaci - Marka Woronowicza, którego bardzo cenię jako aktora. Nie pamiętałam jednak, kto jest autorem muzyki do filmu ani tym bardziej, że ta muzyka jest taka piękna. Dosyć klasyczna w formie, z elementami klimatu japońskiego wprowadzonego za pomocą japońskiego fletu oraz z przejmującą sopranową wokalizą w wykonaniu Agnieszki Gertner-Polak. Nie znam, nie oglądałam filmu, ale poszczególne fragmenty muzyczne prowadzą po ścieżkach życia świętego ojca Kolbego, którego życiorys jest dosyć znany, z ostatnim tragicznym etapem śmierci w celi głodowej w Oświęcimiu. 

          Trzynaście fragmentów muzycznych niejako wprowadza w ważne etapy życia bohatera, jego misyjną działalność w Japonii, aktywność wydawniczą w Niepokalanowie, cierpienie w obozie koncentracyjnym i poświęcenie życia za bliźniego.  Łatwo jest emocjonalnie zanurzyć się w tę muzykę i zarazem pójść jej śladem jako ścieżką medytacji  nad życiem, śmiercią, poświęceniem, przebaczeniem i odkupieniem. Trzynaście kawałków jak trzynaście stacji na drodze życia do świętości. Bardzo ładnie i w sposób dosyć ascetyczny, bez przesadnych fajerwerków zrealizował Robert Janson swój pomysł na ścieżkę dźwiękową do tego filmu. Bardzo mi się podoba.

Fragment pod tytułem "Japonia"

 i przepiękna "Golgota" (chyba trzeba odblokować głośnik, mnie wyświetla się wyłączony)