Tylko grube księgi zasługują na przeczytanie

      Zniknę na kilka dni. Może wypada zostawić coś do czytania? Do słuchania jest w poprzednim wpisie. Lektury, koncerty, płyty... wszystko połowicznie. Książki niedoczytane. Płyty niedosłuchane. Kartki pocztowe - niewysłane! Ale, słowo honoru, miałam zamiar wysłać, tylko nie zdążyłam. I co z kawą??! Nie zdążę już dzisiaj kupić, a w słoiczku dno widać. I zmagam się strasznie...
      Strasznie zmagam się z najazdem jakiegoś spamu, który wpada codziennie, a ja tylko usuwam, usuwam i usuwam. Zanim ten amerykański spam się przewali, życia mi zabraknie. Dlatego chyba muszę wprowadzić jakąś blokadę, weryfikację w komentarzach czy co? Może ktoś wie, jak sobie z tym dziadostwem poradzić? Bo zaczynam tęsknić za bloog. pl i jak tutaj nic się nie da zrobić, wrócę na tamtą platformę z pisaniem. Tylko tam tyle rzeczy nie działa w starym szablonie, że sama już nie wiem, gdzie lepiej :-((
      Dlatego w komentarzu u Helen napisałam, że chcę na bezludną wyspę. Uciec od tego zgiełku, spamu, niechcianych reklam, nagabywań, handlowych propozycji - na przykład codziennie wpada na pocztę reklama rewelacyjnego ubezpieczenia komunikacyjnego - tylko że ja samochodu nie mam. Albo jeszcze bardziej rewelacyjne zniżki dla firm. A ja nie posiadam i nie prowadzę żadnej firmy! A ostatnio dostałam nawet namiary na okazyjny przetarg na samochody poleasingowe ;-) To ja bezludną wyspę poroszę ;-)
      Jeśli wierzyć Waldemarowi Łysiakowi, na Wyspach Bezludnych mieszkają szleńcy, wariaci i... geniusze. Samotni artyści, wizjonerzy i władcy absolutni. Marzyciele i ludzie bez nazwiska i historii. Kacper Hauser pospołu z Wagnerem, van Gogh i Bolesław Śmiały, caryca Katarzyna i Sylvia Plath. Bezimienni więźniowie Oświęcimia i Jezus na krzyżu opuszczony przez Boga. 
      Bezludną wyspą może być każde miejsce na ziemi i każdy skrawek duchowego wnętrza czlowieka. Brak tożsamości jak w przypadku Kacpra Hausera, jak i nadmiar władzy, jak w  przypadku Katarzyny II. Pustynia wśród ludzi i pustynia stepów Azji; pustynia bajkowego zamku  i pustynia żmudzkiej puszczy; pustynia zawiedzionych nadziei i pustynia nadmiernych ambicji. Pustynia jest wszędzie, gdyż człowiek dziczeje stykając się z ludźmi i albo musi wybudować sobie erem, albo spłaszczyć się do wymiarów otoczenia. Toteż książka Łysiaka jest o eremitach. Paradoksalnie, czyżby tylko w królestwie książek człowiek nie był sam? 
       Rzecz o samotności, Wyspy  bezludne Waldemara Łysiaka. Kiedyś była dla mnie za trudna, dzisiaj jest w sam raz. A z wojaży niedawnych przywiozłam Wędrówkę do źródeł Wiesława Juszczaka, sześćsetstronicowy tom esejów z lat 1963 - 2006. Wysoki stopień abstrakcji, erudycyjność, wnikliwość spojrzenia autora na zjawisko momentalne zanurzone w proces historyczny, w którym dążenie do rekonstrukcji dziejów jest równocześnie zmierzaniem do pełnej rekonstrukcji rzeczywistości. Rozgraniczenie między naocznoscią a wyobraźnią bywa pozorne, gdyż dzieło naukowe służy jako środek, jako droga do uzyskania poznawczego kontaktu z czymś, co już do dzieła nie należy. 
      Gdzie więc jest cel wszelakiej podróży? Fizycznej, w przestrzeni geograficznej i intelektualnej, w przestrzeni poznawczej? Tuż obok, na pustyni świata i tuż obok, w samotności między ludźmi. Wszystkiego, co naprawdę najważniejsze, doświadczamy tylko bezpośrednio, w samotności. Nie da się wspólnie, jednakowo przeżyć tego samego. W środku nas samych tylko my jesteśmy, nikt więcej. 
        Samotność zamyka się wokół nas...