Koncert do zapamiętania

      Dżizas! To było świetne! :-D Dzisiejszy występ Szymona Nehringa w finale Konkursu Chopinowskiego :-) Paleta odcieni, arsenał możliwości, cała gama emocji: to się skupiał, to uśmiechał, to robił marsowe miny, albo... tańczył krakowiaka na siedząco przed fortepianem. Razem z solistą pięknie uśmiechał się maestro Kaspszyk, a orkiestra poniosła muzykę od fortepianu w głąb i w dal. Się Chopina niby zna, się Chopina słucha, a miałam łzy w oczach. Naprawdę nie wiem, kto wygra, jest co najmniej kilkoro wspaniałych finalistów, każdy na swój sposób, ale w wykonaniu Nehringa była taka polskość, słowiańskość, taka swojskość, jakby człowiek powrócił właśnie z dalekiej podróży do znajomych, a dawno niewidzianych stron. Dlatego wzruszenie. A Szymon się uśmiechał. I Kaspszyk też, odwracając w jego kierunku głowę. A orkiestrę niosły smyczki i klarnety. Myślę, że słuchaczy też poniosły :-) A jury, kto wie, co usłyszało? ;-)