Słuchając i patrząc

        Siedziałam w drewnianej ławce przy kolumnie obłożonej niebieskim marmurem. Na wprost nad złotym baldachimem Ołtarz Wniebowzięcia z barokowym rozmachem wzlatywał na rękach aniołów pod niebo. Bardzo pracowici to aniołowie. Jeden ułożył się pod niebieską chmurą unoszącą Wniebowziętą, z boku inny wyciągniętą ręką jakby podtrzymywał Ją za skraj szaty, aby nie zachwiała się na tym lotnym rydwanie, trzeci nie bardzo zdecydowany, co robić, na razie unosi głowę w zachwyceniu. Małe pucułowate putta przysiadły za (na?) ramieniu Matki Boga. Prezbiterium jako najstarsza część Bazyliki zachowało gdzieniegdzie ślady pierwotnego gotyckiego stylu. Po pożarze jednak całość odbudowana w wieku XVII oszałamia barokową dynamiką. Jeden rzut oka wystarcza, aby wszechobecny barok rozpoznać w draperiach szat, w ekstatycznych twarzach świętych, w stiukowych dekoracjach. Wzrok błądzi po różnokolorowych marmurach, dziwiąc się opalizującym błękitom przełamanym odcieniem zieleni i szarości, spomiędzy których przebijają żółcie, a w zależności od rodzaju światła i kąta patrzenia pojawia się kolor różowy. Nad marmurowym portalem przejściowym do Kaplicy jedyny w tym kompleksie akt kobiecy - nawróconej jawnogrzesznicy Marii Magdaleny, z której boku wyrasta, jak z Drzewa Jessego, ulistnione Drzewo Krzyża. Nie wiem, czy gdziekolwiek indziej znajdziemy podobne wyobrażenie Ukrzyżowanego. Płaskorzeźba została odkryta i odsłonięta w wyniku prac renowacyjnych. Pozłacane zwieńczenia kolumn, liściaste zdobienia wokół fresków, wijące się ślimacznice, pierzaste akanty napełniają wnętrze blaskiem nieziemskiego światła. W Kaplicy Świętych Relikwii krzyżują się pionowe linie marmuru niebieskiego z poziomą bryłą zielonej mensy i wspartego na niej różowego ołtarza. W kaplicy Denhoffów wszechobecny czarny marmur sprzyja oderwaniu się od spraw tego świata i zanurzeniu w kontemplacji życia św. Pawła Pustelnika. I z powrotem w bazylice, odpoczywając w drewnianej ławce szukam wzrokiem śladów rokoka. Są: skomplikowane rocaille wysoko na sklepieniach, pucułowate putta z malutkimi skrzydełkami. Jeden z typowych wzorów: pucułowata główka w lokach, dwa skrzydełka, reszty ciała brak. Beztroskie, radosne, w zachwycie wylegują się na różowych chmurkach. Tymczasem przez otwarte dwa portale dobiegał z Kaplicy Cudownego Obrazu Akatyst w wykonaniu męskiego chóru. Profanując święty obrzęd zastanawiałam się, gdzie i z jakim wykonaniem kupić płytę z nagraniem ;-)

Może tak:


Albo chór mieszany:


Albo ortodoksyjnie