Po raz kolejny

Cytować będę...
      
      "Nie, człowiek nie jest sam, chyba że dobrowolnie zamyka sobie jakieś drzwi. Nieopokój istnienia rodzi się w duszach, dla których śmierć jest końcem wszystkiego, a życie czymś samym dla siebie jak bibelot pod kloszem. Gdzież w nim są gwiazdy, słońce, świeżość deszczu i wiatru, prostota łez szczęścia? Gdzie radość dali i nadzieja? "Wstyd modlić się", pisał Nietzsche, bo uważał modlitwę za akt godny jedynie słabych duchem, żebraków i tchórzów. Czy pić wodę z tych górskich źródeł, chłonąć zielonkawy i świeży jak mięta powiew tych łąk nad Gavem też jest wstydem? Boga potrzebuje się przecież tak samo, jak tlenu, a duch nie tylko jest rozumem, lecz także uczuciem. Poczucie moralności, wolności, piękna i świętości nie jest funkcją intelektu. Wolność, moralność, piękno, świętość... Nie ma tu żadnej definicji, lecz czuje się je; czuje się pomimo wszystko granice, na których się kończą lub zaczynają. I może nie jest najgorsze to, że znikają  ich zewnętrzne objawy, lecz to, że robi się wszystko, by zatrzeć ich granice w człowieku. Napięcie i zamęt wielkich wyborów, przez które świat przechodzi, są dlatego tak wielkie, że chodzi w nich w końcu o głos całej duszy. To głosowanie jest idealnie tajne; odbywa się tak głęboko, że nieraz człowiek sam długo nie wie, na kogo w istocie padł jego wybór. Kartezjusz olśniewa, Pascal jest cierpliwy, jak woda drążąca pod powierzchnią skalisty grunt. Mówią, że żucie modlitwy nie różni się teraz niczym od żucia gumy... Tak nie jest i nie będzie."

Andrzej Bobkowski: Lourdes w: Z dziennika podróży. Warszawa 2006. Pierwodruk w Tygodniku Powszechnym. 1948, nr 1.

      Andrzej Bobkowski, jeden z najwybitniejszych prozaików XX wieku. Rewelacyjny obserwator, podróżnik, gawędziarz, pamiętnikarz, reportażysta... Emigrant. Przemierzając rowerem Francję potrafił w miejscu biwakowania przed namiotem założyć klomb z nieznanym gatunkiem kwiatów, które znalazł w okolicy. W 1948 roku wraz z żoną opuszcza Francję i Europę, osiada w Gwatemali. Tam ostatnie  prawie pięć lat życia zmaga się z chorobą nowotworową, przechodząc kilka operacji. Umiera w 1961 na raka mózgu. 
     Będę go jeszcze cytować nieraz...

Nikt jeszcze...
   nie zaśpiewał tego lepiej.