W rozkojarzeniu

   W rozkojarzeniu totalnym, dodam. Trzeci tydzień nie ma deszczu. Ja wiem, że w całej Polsce już lało, ale nie u mnie. Idąc do ogrodu śpiewam za Tercetem Egzotycznym Niebo skąpi suchej ziemi kropli deszczu, a wracam ukurzona próbami dziabania motyką powtarzając słowa Jana z Czarnolasu:

Słońce pali, ziemia idzie w popiół prawie,
Świata nie znać w kurzawie,
Rzeki dnem uciekają,
A zagorzałe zioła dżdża z nieba wołają. 

Proszę mnie nie pocieszać, że tu i tam padało, lało, powaliło drzewa, zrywało dachy... U mnie NIE PADAŁO! Dziś od rana cudowne wełniaste cumulusy piękną znowu pogodę zapowiadają. Owszem, zrobiło się chłodniej. Rano już prawdziwe dreszcze mną wstrząsały, gdy wyleciałam w samej koszuli do ogródka po zioła i kwiaty. Te, które jeszcze na amen nie uschły. Bo trawnika kosić nie trzeba. Trawa uschła na żółto. Nie mam tyle wody, żeby wszystko podlewać. Ratuję pomidory.

     Z ekspresowego wyjazdu na  Gryczaki przywiozłam pełen koszyk nalewek i pustą portmonetkę. Nie zdążyłam nawet obejść wszystkich atrakcji. Wbrew nazwie imprezy nie kupiłam pieroga gryczanego, bo ten sama mogę zrobić, tylko jaglany, którego jeszcze nie robiłam. Z estrady tylko lwowskie piosenki wpadły mi w ucho. Tak to jest, gdy się jest przywiązanym do cudzego samochodu. Czy ktoś mi powie, czym oni barwią na niebiesko księżycówkę?
     Ale teraz mam w planie lubelski Jarmark Jagielloński. I jak znam swoje pogodowe perturbacje, będzie lało, o! A co tam. Świątecznie się nastroiłam Koncertem skrzypcowym Vivaldiego, pieśniami na Wniebowzięcie, lekturą niezrozumiałej książki.
      Zgubiłam swoje notatki, jak zwykle. No i teraz cytuję z pamięci:
Bez przerwy jacyś imbecyle piszą książki o innych imbecylach. 

Zagadka - kto jest autorem tego zdania? Nie pytam o nazwisko bohatera, lecz autora książki. Ale kto wie, może się pochwalić jednym i drugim ;-)